பொன்.காந்தன்

நண்டுகளாய் நடனமாடியும்
மீள்களாய் துள்ளியும்
வெண்நுரைகளாய் பூத்துக் குலுங்கியும்
அந்திப்பொழுதில்
பரிதியுடன் கலந்து
சித்திரங்கள் நூறு வரைந்தும்
வெண்நிலவின் நிழல் ஏந்தி
நீல தேவதையாய்
விடியவிடிய அருகிருந்தும்
அம்மாவின் மடியாய்
அப்பாவின் தோளாய்
தாய் மாமனின் செல்லமாய்
அழுகையை ஆற்ற
கடலே
நீ இத்தனை ஆண்டுளாய்
தவிக்கிறபோதும்
வலம்புரிச்சங்குகளாய்
சிப்பிமுத்துக்களாய்
நிலைத்திருந்த எங்கள் புன்னகைமீது
அந்தக் காலையில்
அத்தனை பொறாமையும்
ஆசையும் நீ ஒரு போதும் கொண்டிருக்கக்கூடாது
அதற்குப்பிறகு
அம்பாப்பாடல்களில்
உனது துரோகமும் இழையோடுகின்றது
நீ காவிச்சென்ற
நத்தார் பண்டிகையில்
மணலில் விளையாடிக்களைத்து
நல்ல தூக்கத்தில் இருந்த
மழலை பிறின்சி
புதுவருடத்திற்கு மருன் வர்ணத்தில்
ஒரு புது சுடிதார் வாங்கி வைத்திருந்தாள்
றீற்றாவுக்கு
திருமணம் நிச்சயமாகியிருந்தது
பேராளி சமரழகி
விடுமுறையில் அம்மாவிடம் வந்திருந்தாள்
நிக்சனுக்கு பல்கலைக்கழகம் கிடைத்திருந்தது
சம்மாட்டியாரின் மருமகள்
தலைப்பிரசவத்திற்கு தயாராக இருந்தாள்